Eindelijk is de lente gekomen (in Nederland) zag ik op het nieuws. Na een lange winter gehad te hebben, zoals mij verteld is door mijn familie, is het dan eindelijk zover. Lente. Er is maar weinig dat zo representief is voor lente als verse groene thee, voor mij.
Het komt maar zelden voor dat het oog zich vergist, het is nog zeldzamer dat zowel het oog als de neus zich beide vergissen. Goede verse thee is niet moeilijk te herkennen, en zolang de gedachtes vrij zijn van vreemde concepten kan iedereen goede van slechte thee onderscheiden. Net zoals je een verse banaan van een rotte banaan kunt onderscheiden zelfs als je niet van bananen houdt.
Ik ben huiverig voor dingen waarbij je er eerst verteld moet worden waarom het goed of lekker is, terwijl het gevoel en de zintuigen anders zeggen. Ik denk dat er niemand is die het eerste trekje van een sigaret of het eerste slokje bier lekker vindt, dit komt omdat het beide niet goed is voor het lichaam. Daarom zegt het lichaam nee, en dat is de wijsheid van het lichaam net zo goed als een reflectie om uit de weg te springen voordat je wordt overreden.
Dat wil niet zeggen dat de zintuigen de wijsheid in pacht hebben maar tot op een bepaalde manier fungeren ze op zo een manier. Ik bedoel heirmee te zeggen dat het proeven van thee niet zo geheimzinnig is als sommige het doen blijken. Het is net zoals met muziek, het is het best om geen concepten te hebben en gewoon te luisteren. In het begin zal je de oppervlakte waarnemen en later vanzelf de nuances en daardoor zal de smaak voor muziek ook in de loop der tijd veranderen. Maar het genieten blijft wellicht hetzelfde of anders maar toch ook weer hetzelfde.
Enfin...
No comments:
Post a Comment